Ο Αναστάσης, η Ζωή, η Μίνα, ο Νίκος, ο Σίμος και η Σταυρούλα έλαβαν μέρος στο Youth Exchange «Visual heARTS» στο Βινκόβτσι της Κροατίας το Μάρτιο του 2016. Γύρισαν και μας διηγούνται:

«Ημέρα Δευτέρα και έχουμε όλοι κανονίσει να βρεθούμε στο αεροδρόμιο της Αθήνας. Δεν γνωριζόμασταν, αν και οι συνομιλίες μας που είχαν προηγηθεί είχαν βάλει φωτιά στα κινητά μας. Αφού πέρασαν τα πρώτα λεπτά μέχρι να σπάσει ο πάγος, όλοι μαζί κατευθυνθήκαμε για την πύλη αναχώρησης χωρίς καμία καθυστέρηση και με πολύ καλή διάθεση πήραμε το αεροπλάνο για Βελιγράδι. Η Δευτέρα ήταν Καθαρά και εμείς περιμέναμε ταραμοσαλάτες και χαλβάδες. Είχαμε όπως αποδείχθηκε υπερβολικές προσδοκίες από την αεροπορική εταιρεία η οποία αρκέστηκε σε ένα σάντουιτς λαχανικών. Παρ’ όλα αυτά τα κρουασανάκια που έδωσαν με τον καφέ μας γλύκαναν την απογοήτευση.

Φτάνοντας στον προορισμό μας, πήραμε το τραίνο για Κροατία. Στο σταθμό λοιπόν χωρίς να το έχουμε προγραμματίσει συναντηθήκαμε με την ομάδα της Ισπανίας, της Ρουμανίας και της Κύπρου. Είχαμε έτσι την τύχη να ταξιδέψουμε όλοι μαζί, αν και η πρώτη επαφή μας δεν προμήνυε το πόσο θα δενόμασταν αργότερα. Όπως ήταν αναμενόμενο οι πρώτες ώρες στην Κροατία και το ξενοδοχείο, ήταν διερευνητικές για όλους και όλες κυρίως για τα άτομα που δεν είχαν στο παρελθόν κάποια αντίστοιχη εμπειρία. Μετά την κατανομή στα δωμάτια βρεθήκαμε όλοι μαζί για τις πρώτες γνωριμίες αφού μετά την άφιξη και της ιταλικής ομάδας είχε συμπληρωθεί όλο το group. Ακολούθησαν κάποια ice breakers και κάποια παιχνίδια που στόχευαν στο team building.

Ημέρα Τρίτη και το πρόγραμμα έχει «ανοίξει πανιά». Ο κύριος χώρος των δραστηριοτήτων μας βρισκόταν μέσα στο ξενοδοχείο και ήδη έχει αρχίσει να διακοσμείται με την καλλιτεχνική συνδρομή ορισμένων από την ομάδα. Η μέρα περιελάμβανε πολύ ζωγραφική και κυρίως συνεργασία σε μικρές ομάδες για την επίτευξη κάποιου ορισμένου στόχου˙ την περιγραφή ενός βίντεο σε μια ζωγραφιά ή σε μια φωτογραφία. Μέσα από αυτές τις ομάδες καθώς και μέσα από τα reflection sessions τόσο όλου του group όσο και της ελληνικής ομάδας, οι φιλικές σχέσεις άρχισαν να χτίζονται. Η ισπανική βραδιά που ήρθε να ολοκληρώσει τη μέρα ήταν πολύ διασκεδαστική και κατάλληλη για να σπάσουν οποιαδήποτε υπολείμματα πάγου υπήρχαν μεταξύ μας.

Ημέρα Τετάρτη και η πιο βασική για το team building καθώς επικεντρώθηκε στον καθένα και καθεμία της ομάδας, ωθώντας μας να μοιραστούμε προσωπικές εμπειρίες, αγαπημένες στιγμές και μνήμες. Ο κύκλος τον οποίο σχημάτιζαν οι θέσεις , βοήθησε ιδιαίτερα στην οπτική επαφή μας και αυτό με τη σειρά του μας έφερε ακόμα πιο κοντά. Μετά από τις δραστηριότητες εκείνης της ημέρας αρχίσαμε να νιώθουμε σαν οικογένεια όπου το κάθε μέλος έχει τις πληγές που θέλει να περιποιηθεί αλλά έχει και τις καλές και αστείες στιγμές που θέλει να μοιραστεί. Σειρά για τις cultural nights είχε η Ρουμανία και η χώρα μας. Η rakia, το τσίπουρο και η ρακή έρευσαν σε αφθονία. Ακολούθησαν χοροί και γλέντια δίνοντας στο πρόγραμμα μια γεύση από Βαλκάνια.

Ημέρα Πέμπτη και σειρά είχε η επαφή μας με τη φύση. Για μια ακόμα φορά χωριστήκαμε σε μικρότερες ομάδες και κινήσαμε να συλλέξουμε υλικά που θα βρίσκαμε στη φύση και στο δρόμο ώστε ύστερα να κάνουμε μια σύνθεση καλλιτεχνική. Ο καιρός ήταν με το μέρος μας και η κροατική λιακάδα μας γέμιζε διάθεση για περιπέτειες. Μετά από όλες αυτές τις μέρες είχαμε όλοι δεθεί αρκετά και η φύση βοήθησε πολύ να απελευθερωθούμε ακόμα περισσότερο. Έτσι κάποιοι από μας ξάπλωσαν στα γρασίδια, άλλοι σκαρφαλώσαμε δέντρα και η θετική ενέργεια και η ξεγνοιασιά φώτιζε τα πρόσωπά μας. Γεμίσαμε λοιπόν τις σακούλες μας κλαδιά και φύλλα και στο ξενοδοχείο συνεργαστήκαμε για να τα συνθέσουμε ώστε να εκφράσουμε μια ιδέα στην οποία όλοι είχαμε συμφωνήσει. Οι κοπέλες από την Κροατία με έξυπνα παιχνίδια και γευστικές λιχουδιές έκλεισαν την τέταρτη μέρα του προγράμματος.

Η Παρασκευή ήταν η μέρα της φωτογραφίας. Σε ζευγάρια κάναμε βόλτες στην πόλη με σκοπό να έρθουμε κοντά και να γνωριστούμε σε τέτοιο βαθμό που θα μας επέτρεπε να αποτυπώσουμε ο ένας στον άλλο σε μια φωτογραφία που θα μας χαρακτήριζε. Ήταν πράγματι μία πολύ παραγωγική δραστηριότητα τόσο σε επίπεδο φωτογραφίας όσο κυρίως σε ό,τι αφορά τις προσωπικές μας σχέσεις που πια είχαν εξελιχθεί σε δυνατές φιλίες που τις διέκριναν τόσο τα γέλια και η ευχάριστη διάθεση όσο όμως και οι σοβαρές προσωπικές συζητήσεις. Η Κύπρος και η Ιταλία ανέλαβε να μας διασκεδάσει και να μας ταΐσει το βράδυ με μεγάλη επιτυχία. Όσο οι μέρες κυλούσαν τα βράδια που περνούσαμε όλοι μαζί ή σχεδόν όλοι, εκτός προγράμματος, γίνονταν όλο και πιο διασκεδαστικά. Χοροί, γέλια, αστεία, συζητήσεις και αγκαλιές μέχρι τελικής πτώσης.

Το Σαββατοκύριακο και η Δευτέρα, η τελευταία μέρα του προγράμματος ήταν πολύ έντονες μέρες. Ήταν εκείνες οι μέρες που τις περάσαμε στο κέντρο του Vinkovci. Ήμασταν ένα πολύχρωμο, πολυπολιτισμικό μωσαϊκό με τις λιχουδιές που προσφέραμε στους ντόπιους, τις φωτογραφίες μας που εκθέταμε και τους χορούς στους οποίους παρασέρναμε τους περαστικούς. Αυτές τις τελευταίες μέρες λόγω και των δραστηριοτήτων που επικεντρώθηκαν πολύ στο να μοιραστούμε συναισθήματα και περιελάμβαναν αρκετή σωματική επαφή, η ενέργεια της ομάδας ήταν πολύ έντονη. Υπήρξαν συγκινήσεις και πολλές μα πολλές αγκαλιές. Ώσπου ήρθε το τελευταίο βράδυ με αναμνηστικές φωτογραφίες, με πολλά φιλιά και γλυκές κουβέντες.

Κάπως έτσι έχοντας αφήσει ένα μέρος της σκέψης μας στο Vinkovci και στους καινούργιους φίλους και συνοδοιπόρους στο ταξίδι αυτό, γυρίσαμε πίσω στο Βελιγράδι όπου είχαμε αποφασίσει, η ελληνική ομάδα πια μόνη, να περάσουμε δυο βράδια. Ο καιρός βέβαια δεν μας βοήθησε καθόλου, το κρύο και η βροχή αν και δεν μας πτόησαν να κάνουμε τους περιπάτους μας δεν ήταν και οι καλύτερες συνθήκες για να ευχαριστηθούμε την πόλη. Κάναμε ένα free walking tour με ένα πολύ καλό οδηγό που μας περπάτησε από πολύ ενδιαφέροντα σημεία της πόλης, δίνοντάς μας τόσο πληροφορίες για το εκάστοτε σημείο ή κτίριο αλλά και ένα ποτηράκι ρακί όταν το κρύο μας είχε ήδη ταλαιπωρήσει αρκετά. Το Βελιγράδι είναι μια πόλη για καλό και φθηνό φαγοπότι και αυτό ακριβώς κάναμε! Ενθουσιαστήκαμε με τις τιμές της μπύρας και δεν ξεκολλούσαμε! Τη μέρα πριν να φύγουμε ορισμένοι από μας κάνανε τις τελευταίες βόλτες τους μιας που ο καιρός ήταν ηλιόλουστος και ύστερα όλοι μαζί κατευθυνθήκαμε για το αεροδρόμιο ελπίζοντας να μην ανατιναχτούμε στο Βενιζέλο!!(χεχε). Πίσω λοιπόν όλοι και όλες στη βάση και στην καθημερινότητά μας, αλλά οι φωτογραφίες και οι αναμνήσεις έρχονται να γεμίσουν τις μέρες μας.

Ευχαριστούμε πολύ που μας δώσατε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τόσο συναρπαστικούς ανθρώπους!

Αναστάσης
Ζωή
Μίνα
Νίκος
Σίμος
Σταυρούλα»